Vanochted om 8:00 ging het alarm af bij ons, want ik wilde vroeg opstaan om alles in te pakken. Rond 9:30 was ik klaar met pakken en alles paste in m’n bagage, behalve m’n sandalen… Gelukkig bleek dat we later nog wat ruimte in Sarah’s koffer hadden en de sandalen konden daar in. Al met al viel het me reuze mee dat we alles in onze koffers konden krijgen… ze zaten niet eens extreem vol. We hadden in totaal 3 grote koffers, twee stuks hand bagage en ik had dan nog m’n rugzak met m’n laptop. Tegen 10:30 kwamen Chris & Pheng aan, en na nog snel wat gegeten te hebben, heb ik alle bagage in hun auto gestouwd. Afscheid genomen van Kathryn’s ouders en rond 11:00 waren we op weg naar Singapore. De doorgang bij de Maleisische douane verliep vlotjes, geen file… maar aan de Singaporese kant ging het wat minder vlotjes, we zaten in een langzame rij en het duurde ongeveer 40 minuten voordat we voorbij de douane waren. Daarna zijn we door gereden naar Chris & Pheng’s nieuwe appartement om te kijken hoe het er nu uit zag. Morgen willen ze in hun nieuwe appartement intrekken. Nadat we het appartement bewonderd hadden zijn we naar United Square (winkelcentrum) gegaan om te lunchen. Rond 1:45 zijn we vandaar vertrokken naar het vliegveld waar om 2:10 aankwamen bij de budget terminal. We waren vrij snel ingechecked en daarna hebben we nog wat gedronken in een restaurant/cafe. Tegen 3:00 hebben we afscheid genomen van Chris en Pheng en zijn we door de douane naar de vertrekhal gegaan. Daar nog wat rondgekeken in de winkels, maar om 3:20 moesten we bij de gate zijn, dus veel tijd hadden we niet. Het regende buiten en omdat het een budget terminal is (en een budget airline) moesten we dus door de regen naar het vliegtuig lopen (we kregen wel een paraplu). We zaten op de derde rij van voren, dus we hoefden niet ver te lopen. We vertrokken ongeveer 15-20 minuten te laat van de gate en het opstijgen was wat hobbelig omdat we door de regenbui heen moesten, maar daarna hebben we een rustige vlucht gehad. Omdat het een budget airline is (Tiger Airways), was er dus totaal geen entertainment aan boord. Geen muziek en geen films en uiteraard moet je je eten zelf nog kopen en zelfs dekens moet je voor betalen, maar goed je reist natuurlijk wel een stuk goedkoper. Sarah sliep het eerst gedeelte van de reis en voor de rest heeft ze zich wel vermaakt met kleuren en DVD kijken op onze portable DVD player.

Tegen half tien waren we dus bij de gate op het vliegveld van Perth en omdat we voorin het vliegtuig zaten waren we er dus als een van de eersten uit. De douane controle ging vrij vlot, geen lange rijen, maar de bagage liet wat langer op zich wachten. Toen we die uiteindelijk hadden moesten we nog weer door de douane voor de bagage inspectie en omdat Katherine had aangegeven dat ze voedsel had meegenomen (daar zijn ze heel streng mee), moesten we door de ‘red lane’. Alle bagage gescanned en Sarah’s koffer moest geopend worden want men zag iets ‘verdachts’ op de scanner… het bleek dus een blikje te zijn met Sarah’s multi vitaminen. Daarna verder geen problemen meer en we konden naar buiten. Kathryn had inmiddels haar vriendin gebeld en na een paar minuten wachten kwam die voor rijden in haar Volvo XC90. Een grote wagen, dus onze koffers pastten daar makkelijk allemaal. Terwijl we wegreden vroeg Mei (dat is haar naam) waarom we onze autostoel voor Sarah niet hadden meegenomen…. dat hadden we dus wel, maar waren we totaal vergeten! Wij dus terug naar de aankomst hal en ik weer naar binnen gegaan om te kijken hoe ik het stoeltje weer kon krijgen… eerst maar twee agenten aangesproken die daar rond liepen. Die verwezen me naar het kantoor van de douane en ze zeiden iets over een telefoon… Ik daar heen gelopen en het kantoor was uiteraard gesloten, maar er hing inderdaad een telefoon aan de muur. Ze hadden geen nummer gegeven, dus ik pakte de telefoon maar gewoon op en hij leek over te gaan. Ik kreeg uiteindelijk iemand aan de lijn die me vertelde dat ik maar hard op de deur moest kloppen van de aankomst hal en dan wachten tot er iemand open deed (normaal mag je dus de aankomst hal niet meer in als je eruit gaat). Gelukkig kwamen er nog steeds mensen naar buiten, dus ik ben snel naar binnen geglipt en heb daar een van de douane mensen aangesproken. Die mevrouw was erg behulpzaam en we liepen samen naar de bagage band om te kijken of het stoeltje er nog lag, maar onderweg daar naar toe zij een andere douane beambte al dat hij iemand had zien lopen met het stoeltje. Hij gaf een nummer om te bellen en de man aan de lijn riep iemand anders op via een walkie talkie en die persoon had inderdaad het stoeltje meegenomen. Ik dus weer naar buiten en ja hoor, een paar minuten later kwam hij aanlopen met het stoeltje 🙂 Al met al had dat toch een minuut of 20 weer geduurd. Toen snel weer terug in de auto en naar Allen en Mei’s huis gereden waar we rond 11:30 aankwamen. Alle koffers uitgeladen, nog wat gedronken en daarna naar bed gegaan. En nu dus nog even m’n blog schrijven 🙂

Morgen gaan we onze huurauto rond 10 uur ophalen, dan waarschijnlijk wat SIM kaarten kopen zodat we Australische telefoon nummers hebben en daarna zien we wel wat we nog gaan doen. Rond 3 uur hebben we een afspraak om een huis te bekijken.